به گزارش سرویس فرهنگ و هنر افق تهران، به نظر میرسد «شبکه نمایش خانگی» بیش از آنکه یک پدیده فرهنگی باشد، بیشتر یک پدیده «شبه فرهنگی» است، از این رو است که به جای تاثیرات مثبت، بیشتر تاثیرات منفی فرهنگی بر جا میگذارد. سریالهایی کممایه و پرگو، عموما با مثلثهای عشقی و داستانهای خانوادگی پر زرق و برق، وجهه غالب آثار شبکه نمایشخانگی است.
به نظر میرسد ارجحیت منافع اقتصادی بر ساختار فرهنگی برای تهیه کنندگان محصولات شبکه خانگی از تقدم بیشتری برخوردار بوده است. علاوه بر ارائه آثار نازل و به شدت ضعیف، چند وقتی است «فیلیمو» و «نماوا» آماری از فروش و تعداد مخاطبان خود را منتشر نمیکنند و همین امر مورد نقد رسانههای مختلف قرار گرفته است. نکته قابل توجه و مهم در این میان همان وجهی است که مخاطب برای آبونمان پرداخت میکند و همین باعث شده سوال مهمی مطرح شود که هزینه این شکستهای پیدرپی در شبکه نمایش خانگی چطور پرداخت می شود؟
افق تهران/