به گزارش اقتصادی افق تهران، هاتف ممیزی، مدیر امور عشایر استان تهران اظهارکرد: زنان عشایری استان ۱۰۰درصد تولید صنایع دستی شامل قالی و قالیچه و همچنین ۸۰درصد تولید فرآوردههای لبنی از جمله شیر، پنیر و خامه را بر عهده دارند.
وی با اشاره به طرحهای حمایتی از زنان عشایری نیز تصریحکرد: ۱۲صندوق اعتبار خرد زنان عشایری در شهرستانهای شمیرانات، پاکدشت، فیروزکوه و دماوند در زمینههای تولید صنایع دستی، پرورش دام و طیور، تولیدات لبنی، کشت گیاهان دارویی و همچنین در بخش صنایع تبدیلی بومی فعال است که بخشی از این حمایتها به شمار میرود.
به گفته ممیزی حدود ۴۰۰ نفر از زنان عشایر در قالب این صندوقهای عشایری در امر تولید محصولات فعالیت دارند و این صندوق در شهرستانهای فیروزکوه، ورامین و شمیرانات بیشترین فعالیت را دارد؛ طی سال گذشته برای حمایت از فعالیت و اشتغالزایی زنان عشایر، صندوق کارآفرینی امید مبلغ ۴۰۰ میلیون ریال تسهیلات به صورت قرضالحسنه و با چهار درصد سود پرداخت کرد که این تسهیلات امسال هنوز پرداخت نشده است.
وی ادامهداد: امسال از صندوق کارآفرینی امید مبلغ ۵۱۰ میلیون تومان تسهیلات درخواست کردیم که اگر این امر محقق شود، میزان تولید محصولات عشایری استان تهران در سال جهش تولید حدود ۳۰ درصد اضافه میشود.
به گفته مدیر امور عشایر استان تهران صندوق کارآفرینی امید در شهرستان فیروزکوه دفتر نمایندگی برای دریافت تسهیلات ندارد و این کمبود مشکلاتی را برای زنان عشایر ایجاد کرده که مجبور هستند برای دریافت تسهیلات به شهرهای مجاور همچون دماوند سفر کنند و از مدیران این صندوق می خواهیم در شهرستان فیروزکوه نیز دفتر نمایندگی تاسیس کنند.
وی این را هم اضافهکرد: بانک کشاورزی نیز در سال گذشته ۱۲۵میلیون تومان تسهیلات ارزانقیمت در اختیار این صندوقها گذاشت که پیشبینی میشود امسال نیز این اعتبارات افزایش یاید؛ صندوقهای اعتبارات خرد زنان از رهیافتهای مهم فقرزدایی است.
ممیزی در پایان خاطرنشانکرد: گسترش فعالیتهای درآمدزا به ویژه برای زنان کمدرآمد، روشی برای افزایش درآمد خانوارهای عشایری است و تلاش میکنیم با حمایت صندوق کارآفرینی امید و بانک کشاورزی این فعالیت را در استان تهران گسترش دهیم.
گفتنی است، تعداد ۱۴ هزار و ۳۱۵ هزار نفر از عشایر کشور در استان تهران زندگی میکنند و بر اساس گزارش مرکز آمار ایران جمعیت عشایر استان در ۴۰ سال گذشته تا حدودی ثابت بوده و دلیل آن هم این است که ظرفیت مراتع جوابگوی جمعیت بیشتر نیست.
انتهای پیام/