به گزارش سرویس فرهنگ و هنر افق تهران، لوریس چکناواریان، آهنگساز سمفونیهایی”رستم و سهراب”، در فاصله دو هفته مانده به دریافت جایزه ویژه “کتابهای صلح” سال ۲۰۲۰ که قرار است به دلیل فعالیتهایی به وی برای گسترش فرهنگ صلح اهدا شود، در خصوص دریافت این جایزه و احوالاتش در دوران کرونا به ارائه توضیح پرداخت، اظهارکرد: سال ۱۳۹۸ این افتخار را داشتم که بتوانم سفیر صلح باشم ولی به خاطر شیوع کرونا نتوانستم فعال باشم و با سفر به نقاط مختلف دنیا کشورم را از لحاظ فرهنگی و هنری به جهان معرفی کنم. متأسفانه به خاطر شیوع ویروس کرونا امکان رفتن به رم را برای دریافت این جایزه ندارم.
وی درباره فعالیت های خود در دوران شیوع کرونا تصریحکرد: شیوع کرونا برای من از لحاظ آهنگسازی اتفاق خوبی بود؛ چون فرصت این را داشتم که داوطلبانه خودم را در منزل زندانی کنم و شب و روز مشغول آهنگسازی شوم. در این مدت نزدیک به ۲۰ اثر مختلف نوشتم که البته بیشتر آثارم را براساس آثار ادبی نویسندگانی همچون صادق هدایت، کامو، کافکا و … ساختم و داستانهای مختلف را به موسیقی تبدیل کردم. این اواخر نیز اثر «عاشورا» که سالها روی آن کرده بودم و اثر «سیاوشون» را تمام کردم. البته پروژههای دیگری نیز دارم که باید روی آنها کار کنم.
به گفته آهنگساز سمفونیهایی”رستم و سهراب” ارکستر سمفونیک تهران با مشکلات زیادی مواجه است. نوازندگان ارکستر سمفونیک میخواهند که پیشرفت کنند و به نتایج بهتری برسند ولی برای این کار اول از همه باید از لحاظ مالی تأمین شوند و حقوق خوبی دریافت کنند تا مجبور به کار کردن در جاهای دیگر نشوند، به خصوص در ارکسترهای موسیقی سنتی با کُرن سوری نزنند.
چکناواریان ادامهداد: نباید اینگونه باشد که صبح در ارکستر تمرین کنند و تا شب چند جای دیگر هم برای کار بروند. همچنین در ارکستر سمفونیک تهران سازهای خوبی نداریم و این سازها باید خریداری شود؛ ۴۰ سال پیش در ارکسترهای درجه یک امریکا اگر نوازندهای ساز زهی ارزانتر از ۱۰۰ هزار دلار داشت، نمیتوانست در ارکستر حضور پیدا کند. ولی در ایران نوازندگان ما پول چنین سازهایی را ندارند و حمایتی هم نمیشوند.
وی این را هم اضافه کرد که زمانی که بوریس یلتسین پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی در روسیه به ریاست جمهوری رسید، چندصد میلیون دلار هزینه کرد و بهترین سازها را برای نوازندگان خرید؛ چون که نوازندگان خودشان نمیتوانند از پس چنین هزینههایی بربیایند. در ایران هم وزارت ارشاد باید کمک کند تا نوازندگان با سازهای خوب روی صحنه بروند؛ یکی دیگر از دلایل پیشرفت نکردن ارکستر سمفونیک تهران، نداشتن معلمهای باتجربه و با تعداد کافی برای آموزش هر ساز ارکستر است.
چکناواریان در پایان خاطرنشانکرد: در هنرستانهای موسیقی دنیا برای هر ساز چندین استاد دارند. پرخرجترین دانشگاههای دنیا، برای رشتههای طب یا معماری نیست، بلکه برای موسیقی است. در حال حاضر ارکستر سمفونیک تهران استاد ندارد که این مشکل اساسی این ارکستر است. از طرفی امکان حضور رهبرهای مهمان خوب در ارکستر سمفونیک تهران وجود ندارد؛ چون برای هر بار دعوت یک رهبر خوب باید ۵ تا ۱۰ هزار پوند یا یورو هزینه شود. به قول قدیمیها هر چقدر پول بدهی آش میخورید، بنابراین نباید مشکلات ارکستر سمفونیک را از چشم نوازندگان دید؛ چون به آنها کمکی نمیشود که بخواهند سطحشان را بالا ببرند و توان واقعی خود را نشان دهند.
انتهای پیام/