به گزارش سرویس شورای شهر افق تهران، از زمانی که بهاره آروین، عضو شورای شهر تهران به عنوان آخرین نطق پیش از دستور خود در جلسه روز یکشنبه ۲۶ مرداد یک هفته قبل از آخرین رأی گیری اعضای شورای پنجم شهر تهران برای انتخاب هیأت رئیسه انجام داد، ماجرا شروع شد. وی با اشاره به اینکه سه سال حضور در هیأت رئیسه صرف اولویت بخشی و پیگیری تحقق شفافیت در شورای شهر تهران شد، اظهار‌کرد: «به گمانم زمان آن رسیده که باتوجه به تحقق این هدف و اولویت، اکنون پاسخ دادن به یکی از مطالبات به حق جامعه زنان ایرانی در دستور کار شورای اصلاح طلب قرار گیرد. به گونه‌ای که زنان نه فقط در جایگاه منشی و همکار رئیس جلسه، بلکه خود در جایگاه اداره کننده اصلی جلسه قرار گیرند.»
عضو شورای شهر تهران تصریح‌کرد: واقعیت آن است که شاید تا سال‌ها، دیگر چنین فرصتی دست ندهد که هم حدود یک سوم از اعضای شورای شهر پایتخت را زنان تشکیل دهند و هم شورایی منسجم و یکدست با رویکردهای اصلاح طلبانه بر سر کار باشد که دغدغه و مطالبات برابری گرایانه زنان مورد اجماع و توافق جمعی آن‌هاست؛
آروین خاطرنشان‌کرد: از همه شما همکاران عزیز تقاضا می‌کنم فرصت تغییر در هیأت رئیسه را که با کناره گیری بنده در سال چهارم فراهم می‌شود، برای پاسخگویی به مطالبات جامعه زنان مغتنم شمرده و با انتخاب یکی دیگر از زنان شورا در جایگاه نائب رئیس شورا، هم به کلیشه‌های جنسیتی حضور زنان در جایگاه منشی پایان داده و هم با ارتقای جایگاه زنان در هیأت رئیسه، بخشی از مطالبات به حق زنان را در جامعه محقق سازیم.
ولی با این وجود اصرار اعضای شورای شهر تهران بویژه زنان برای اینکه بهاره آروین مجددا اعلام کاندیداتوری کند، جایگاه او در هیأت رئیسه به سید آرش میلانی رسید و این کرسی در سال آخر شورای پنجم از زنان گرفته شد و به قول آروین همانطور که در چهار دوره پیش از شورای پنجم هیچگاه پای زنان شورای شهر به هیأت رئیسه نرسیده بود احتمالا تا در سال های آینده و تغییرات سیاسی محتمل بعید است که کرسی های هیأت رئیسه به زنان اختصاص یابد.
در اینجا نگاهی به پنج دوره حضور زنان در شورای شهر خالی از لطف نیست، همانطور که اطلاع دارید، نخستین دوره شورای شهر تهران در سال ۱۳۷۷ شکل گرفت و از آن زمان تاکنون یعنی نزدیک به ۲۲ سال گذشته زنان در دوره های مختلف اصولگرایی و اصلاح طلبی شورای شهر تلاش کرده اند که جایگاه خود را در میان مدیران مرد شهری به دست آوردند.
به این ترتیب شورای اول تا پیش از استعفای کدیور سه عضو زن داشته است و این سه (جمیله کدیور، فاطمه جلایی پور و صدیقه وسمقی) نخستین زنانی بودند که به شورای شهر تهران راه پیدا کردند هر چند سهم زنان در دوره اول در ریاست کمیسیون ها و حضور در هیأت رئیسه صفر بوده است.
در دومین دوره شورای شهر تهران که با ۱۵ عضو در ۱۳۸۲ تا ۱۳۸۶ تشکیل شد ولی با اکثریت اصولگرایی تعداد زنان در شورای شهر افزایش نیافت و همچنان سه نفر از ۱۵ نفر شورا را زنان (منظر خیرحبیب اللهی، مهنوش معتمدی آذر، نسرین سلطانخواه) تشکیل دادند.
پروین احمدی‌نژاد، معصومه ابتکار، معصومه آباد، زنان سومین دوره شواری اسلامی شهر تهران در میان ۱۵ عضو بودند و اما چهارمین دوره شورای شهر تهران بر خلاف سه دوره قبلی با ۳۱ نفر عضو اصلی که پرجمعیت ترین دوره شورای شهر تهران محسوب می‌شد، تنها سه زن یعنی معصومه آباد، فاطمه دانشور و الهه راستگو به شورا راه پیدا کردند. در پنجمین دوره شورای شهر تهران، این روند در شورای تمام اصلاح طلب پنجم کاملا تغییر کرد. زنان در این دوره شورای شهر در حالی که ۶ عضو از ۲۱ عضو را به خود اختصاص داده بودند حداقل برای سه سال کرسی های هیأت رئیسه را از آن خود کردند و نقش پررنگی در ریاست کمیسیون های شورای شهر تهران داشتند.
در یک نگاه اجمالی پرواضح است که شورای پنجم پررنگ ترین دوره از مدیریت شهری برای زنان بوده است. دستاوردهای زنان در اداره شهر در این دوره کاملا نشان داده است که دسته کم زنان اصلاح طلب قادر هستند در مقابل مردان سهم بیشتری را از آن خود کنند و نقش خود را به عنوان مدیر و تصمیم گیر در اداره شهر در هر حوزه ای ایفا کنند؛ حدود یک سال تا پایان این دوره از شورای شهر تهران باقی مانده و آخرین انتخابات هیأت رئیسه نیز هفته گذشته برگزار شد، زنان در شورای پنجم همچنان امیدوار هستند که در سال پایانی بتوانند این حضور تاریخی را ماندگار کنند.
همچینن باید گفت؛ در یازدهمین دوره مجلس شورای اسلامی سهم زنان در کمیسیون های مجلس هنوز مشخص نیست و شواهد حاکی از آن است که این سهم قابل توجه نخواهد بود و از سوی دیگر حضور زنان در هیأت رئیسه مجلس تاکنون محقق نشده و از سوی دیگر شعارهای دولت ها حتی در دولت یازدهم و دوازدهم برای حضور زنان هیچ گاه آن طور که باید محقق نشده و ریاست وزارت خانه ها با وجود همه وعده ها به زنان تعلق نگرفت، به نظر می رسد زنان در شورای پنجم شهر توانسته اند گام تازه ای را برای احقاق این حق بردارند.
انتهای پیام/
