به گزارش سرویس فرهنگ و هنر افق تهران، انتخاب شهرستان دالاهو برای ثبت ملی مرکز تنبور، با مخالفت نوازندگان برخی شهرهای اطراف، نظیر کرند و صحنه مواجه شده است. همچنین خانه موسیقی با انتقاد از این تصمیم ثبتِ نامِ یک شهر به عنوان شهر ملی تنبور را اقدامی غیرکارشناسی و موجب تفرقه هنرمندان منطقه خوانده است؛ در همین راستا علی اکبر مرادی، نوازنده و مدرس تنبور، به بیان دیدگاه خود در خصوص این انتقادات پرداخت و اظهار‌کرد: مخالفت با کلمه دالاهو مخالفت با کل جریان آئینی و عقیدتی تنبور و اصل مقامات هم از اینجا سرچشمه گرفته است. اما اگر چند شهر به عنوان شهر تنبور شناخته شود هم خیلی خوب است.
وی تصریح‌کرد: «موضع من این است که اگر کرمانشاه به عنوان شهر ملی تنبور شناخته شود خیلی خوب است. اما اگر قرار است فقط یک شهر اعلام شود به نظر من شهرستان دالاهو به دلیل مرکزیت تنبور گزینه اول است. البته اگر قرار است این ماجرا باعث اختلاف شود بهتر است هیچ شهری نباشد.»
در ادامه بهروز وجدانی، عضو هیات علمی پژوهشی سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری و مدرس موسیقی سنتی و نواحی ایران نیز اظهار‌کرد: پیش از اینکه بخواهیم مثلا شهرستان دالاهو را به عنوان مرکز تنبور انتخاب کنیم، باید روشن شود که چرا اصلا چنین چیزی را ثبت می‌کنیم که در این صورت تا حدودی به برخی از سوالات در این زمینه پاسخ داده خواهد شد و تا مقداری هم راهگشا خواهد بود. اکنون اصلا بحث بر سر ساز تنبور نیست؛ چون اگر بنا باشد ساز تنبور در یونسکو ثبت جهانی شود، روند و شرایط دیگری دارد که مسئولیت آن را معاونت میراث فرهنگی وزارت میراث فرهنگی، گرشگری و صنایع دستی برعهده دارد.
وی تصریح‌کرد: مسئله این است که سازمان جهانی صنایع دستی معمولاً عناصری را که ویژگی‌های مرتبط با صنایع دستی دارند، در کشورهای مختلف به ثبت می‌رساند که در ایران هم چندین بار این کار انجام شده است، به طور مثلا پیشتر خراسان به عنوان مرکز سنگ‌های قیمتی و یا روستای خراشاد واقع در استان خراسان جنوبی به عنوان مرکز حوله بافی به ثبت رسیده است؛ البته قرار بوده است که تنبور هم مانند دوتار و یا کمانچه به ثبت جهانی برسد که به سرانجام نرسید.
این مقام مسئول ثبت دالاهو سابقه انتخاب شهر دالاهو به عنوان شهر ملی تنبور در فضای مجازی را دارای سابقه دو ساله دانست و توضیح‌داد: این مووضع ربطی به کنوانسیون پاسداری از میراث فرهنگی ناملموس مربوط به ۲۰۰۳ یونسکو ندارد. اکنون تنها می‌خواهند شهری را به عنوان شهر ملی تنبور انتخاب کنند که افرادی معتقد هستند دالاهو باید انتخاب شود و برخی هم کرمانشاه را مناسب می‌دانند. البته گویا واژه «ساختن» نیز اضافه شده است که صورت مسئله را عوض کرد و می‌خواهند دالاهو را به عنوان مرکز ساخت تنبور به ثبت برسانند.
وی ضمن تاکید بر اینکه موضوع مذکور نباید باعث نزاع و کشمکش بین اقوام مختلف غرب ایران شود، گفت: در استان کرمانشاه و شهرهای دالاهو، صحنه، کرند و … از صدها سال پیش تنبورسازی و تنبورنوازی رواج داشته و بزرگان موسیقی زیادی از همه این مناطق پا به عرصه وجود گذاشته‌اند. اکنون نمی‌دانند که از بین این شهرها کجا را به عنوان مرکز تنبور انتخاب کنند و یا اینکه باید همه اینها را به عنوان مرکز تنبور در نظر بگیرند.
وجدانی در پایان خاطرنشان‌کرد: به نظر هر کدام از مسئولان مختلف از شورای شهر گرفته تا نماینده مجلس که در این جریان دخالت دارند، شهر خودشان را برای انتخاب به عنوان مرکز تنبور مناسب‌تر می‌دانند. ساختن و نواختن تنبور یک بحث تاریخی است و در همه این مناطق رواج دارد که این امر مسئله را به یک بحث کارشناسی تبدیل می‌کند، همچنین این مسئله به یک بحث سیاسی و امنیتی تبدیل شده که در شرایط کنونی بسیار مهم است و باید مسائل فرهنگی را با آن همسو کنیم. این امر به این جهت به یک بحث سیاسی و امنیتی تبدیل شده که نظر افرادی که تنبور نواز هستند بر اساس مسائل موسیقی و تاریخی است؛ به این معنا که از یک پیشینه دیرینه صحبت می‌کنند که در همه این مناطق وجود دارد و در چندین نقطه رواج گسترده تاریخی داشته‌اند؛ یعنی نمی‌توان گفت که مثلا در شهر صحنه هست و در کرند نیست.
انتهای پیام/
