به گزارش سرویس فرهنگ و هنر افق تهران؛ علی‌اصغر شالبافیان، معاون گردشگری اظهارداشت: در سال ۲۰۲۴ ایران امکان ارسال ۸ پرونده به سازمان گردشگری ملل متحد را دارد که پس از بررسی‌های به‌عمل‌آمده چند روستا به‌عنوان کاندیداهای ایران معرفی می‌شوند که می‌توان به روستای ابیانه (اصفهان)، روستای کندلوس (مازندران)، پالنگان (کردستان)، بیشه (لرستان)، میمند (کرمان)، روستای فهرج (یزد)، اصفهک (خراسان جنوبی) و قلعه بالا (سمنان) اشاره کرد. همچنین دو روستای سهیلی (استان هرمزگان – قشم) و روستای قاسم‌آباد (استان گیلان) نیز در فهرست پشتیبانی قرار گرفتند.
معاون گردشگری وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی اضافه کرد: در حال حاضر ارزیابی و بازدید میدانی از روستاهای معرفی‌شده در این دوره به عمل آمده، کمیته‌های راهبردی توسعه گردشگری روستاها در استان‌ها شکل گرفته و پرونده‌ها با همکاری ادارات کل میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی استان‌ها، در معاونت گردشگری در حال تدوین هستند که تا قبل از موعد ارسال (۱۸ اردیبهشت‌ماه)، به سازمان گردشگری ملل متحد ارسال شوند.
او افزود: طرح ابتکاری ارائه‌شده توسط سازمان گردشگری ملل متحد با عنوان روستاهای نمونه گردشگری با هدف بهره‌برداری از قابلیت‌های موجود در صنعت گردشگری و با هدف ایجاد تحول، توسعه روستایی و افزایش سطح رفاه و آسایش جامعه تدوین شده است.
به گفته شالبافیان، این طرح با هدف حفظ موجودیت و طبیعت روستا، صیانت از تنوع و ارزش‌های فرهنگی آن و ارتقاء سیستم‌های آموزشی در روستاها با هدف افزایش آگاهی روستاییان ارائه شده است.
معاون گردشگری با اشاره به شرایط مورد نیاز برای روستاهای متقاضی، گفت: جمعیتی کمتر از ۱۵ هزار نفر، قرار گرفتن در منطقه‌ای که به لحاظ طبیعی دارای ویژگی‌های خاصی است، فعالیت‌های سنتی از جمله کار کشاورزی، جنگلبانی، نگهداری از دام و ماهیگیری و امرار معاش از این راه، دارا بودن کل جامعه از فرهنگ، سبک زندگی و ارزش‌های مشترک و نقش موتور محرکه بودن گردشگری در روستاهای موردنظر از جمله شرایط مورد نیاز روستاهای متقاضی است.
او با بیان اینکه پرونده روستاها براساس ۹ شاخص مرتبط و با اهداف توسعه پایدار (SDG) ارزیابی می‌شوند، اظهار کرد: منابع فرهنگی و طبیعی، ترویج و حفظ منابع فرهنگی، پایداری اقتصادی، پایداری اجتماعی، پایداری محیط زیست، پتانسیل و توسعه گردشگری و ادغام زنجیره ارزش، حاکمیت و اولویت‌بندی گردشگری، زیرساخت و ارتباطات و بهداشت، ایمنی و امنیت از جمله شاخص‌های مرتبط توسعه پایدار است.
شالبافیان اضافه کرد: علاوه‌بر زمینه‌های ارزیابی فوق، برنامه‌ها باید شامل یک فرم توجیهی باشند که در آن باید مواردی را ارائه دهند، به عنوان مثال روستاهای متقاضی باید توضیح دهند که روستا چه انگیزه و ابتکاری برای تبدیل شدن به یک روستای جهانی را دارد.
معاون گردشگری بیان کرد: مزایای انتخاب روستا برای ثبت جهانی این است که به آنها دیپلم و یا لوح امضاشده توسط دبیرکل سازمان گردشگری ملل متحد (UNTOURISM) اعطا می‌شود. همچنین روستاهایی که جایزه دریافت می‌کنند، از دید و اعتبار بین‌المللی، به‌عنوان نمونه برجسته‌ای از یک مقصد گردشگری روستایی توسعه‌یافته شناخته می‌شوند.
شالبافیان یادآور شد: با توجه به شروع این پروژه از سال ۲۰۲۱، در کشور ایران نیز برنامه ارتقاء روستاها بر مبنای شاخص‌های اعلامی توسط سازمان گردشگری ملل متحد در دستور کار قرار گرفت و با ارزیابی‌های به‌عمل‌آمده، فعرست ۱۳۰ روستا که بیشترین مطابقت را با شاخص‌ها داشتند، شناسایی شد. پس از طرح موضوع در جلسات میز ملی گردشگری روستایی و همفکری با دستگاه‌های اجرایی و نهادهای حمایتی در حوزه روستا، هر ساله پرونده تعدادی از روستاها ارسال می‌شود که خوشبختانه در مهرماه ۱۴۰۲، روستای کندوان به‌عنوان نخستین روستای ایران، ثبت جهانی شد و در شبکه روستاهای جهانی قرار گرفت.
انتهای پیام/
