به گزارش سرویس اقتصاد افق تهران؛ کامران وکیل، نایبرئیس اتحادیه تولیدکنندگان و صادرکنندگان معدنی در خصوص مدیریت منابع مالی بخش معدن اظهار داشت: داشتن منابع خدادادی، صرفا قرار نیست باعث پیشرفت کشوری شود. بسیاری از کشورهای فقیر آفریقایی دارای بیشترین منابع الماس جهان هستند اما وضع خوبی ندارند.
وی گفت: کشور ما در برهههای مختلف دچار بیماری هلندی و ورود پولهای بدون زحمتی که دردسرساز بودند به اقتصاد خود بوده است. این بهمرور زمان باعث میشود از گردونه رقابت جهانی جا بمانیم. اتفاق دیگری که رخ میدهد، بزرگ شدن بیحساب و کتاب دولتها و در کنار آن اتلاف منابع است. اگر در کشور سوخت ارزان نمیفروختیم، امروز اقتصاد معدنی، صنعتی، کشاورزی و شهرسازی ما به شکل دیگری بود. تاسیسات گرمایش و سرمایش در اماکن نصب میشد، خودروهای ما، تکنولوژیهای در دسترس ما و اقتصاد ما دگرگون میشد. بحث اصلی این است که سیاستگذاری درستی نداشته و نداریم.
نایبرئیس اتحادیه تولیدکنندگان و صادرکنندگان معدنی افزود: مادامی که در کشور ما برخی هزینهها وجود ندارد و رایگان تلقی میشود، به سوی فناور شدن و فناوری نمیرویم که بخواهیم پیشرفت کنیم و تصمیمساز و نوآور و خلاق باشیم. اقتصاد ما براساس اتلاف منابع است. پایه و اساس اقتصاد ما دارایی منابع خدادادی ارزان است؛ چه ماده معدنی، چه نفت، چه گاز و چه حتی آبی که کشاورزی ما بر اساس اتلاف آن است. چرا این اتفاق میافتد؟ چون مدیریت صحیح و استفاده بهینه از منابع را بلد نیستیم و تنبل شدهایم و ترجیح میدهیم به جای استفاده از تکنولوژی که هزینهبر است، از منابع خدادادی رایگان استفاده کنیم. رتبه پنجم که هیچ، اگر در رتبه اول هم باشیم باز هم با این وضعیت مدیریتی به جایی نمیرسیم.
وکیل در ادامه عنوان کرد: ما منابع را از بین میبریم. راهکار درست استفاده از این منابع، واقعی کردن قیمتهاست. وقتی دولت در اقتصاد دخالت نکند، مشکلات حل میشود. اکنون دولت قیمت صنایعی را نیز که در آنها بنگاهداری نمیکند تعیین میکند. البته دولت ما در همه بخشها دخیل است و هیچ حوزهای نیست که نامی از دولت در آن وجود نداشته باشد. اگر دولت از تصدیگریهای زاید کنار کشیده و به مکانیزم بازار که محترمترین مکانیزم اقتصادهای جهان است احترام بگذارد، کارها بهدرستی انجام میشود. هیچ جای دنیا دولتی را ندیدیم که در اقتصاد دخالت کند و نتیجه آن مثبت باشد و وضعیت آن کشور، خوب باشد. دولت اصلا نباید در هیچ چیزی دخالت کند. دولتهای دیگر کشورها که چهبسا از ما معدنیتر هم هستند، برنامه تبیین کرده و بر اجرای آن برنامه نظارت میکنند؛ نه اینکه همهکاره برنامه هم خودشان باشند.
نایبرئیس اتحادیه تولیدکنندگان و صادرکنندگان معدنی خاطرنشان کرد: کانادا کشوری معدنی است که در آن، معدنکاران به دولت پولی بابت گسترش مناطق معدنی پرداخت نمیکنند. اما در ایران دولت چنین پولی را دریافت میکند و یکریال آن را نیز برای منابع معدنی هزینه نمیکند. اگر مدیریت جهانی بلد بودیم، اول کشور خودمان را مدیریت میکردیم. همه اینکه ما هیچ جایگاهی با منابعی که در اختیار داریم به دست نیاوردهایم و در عرصه سیاست نمیتوانیم ورقی را برگردانیم، به این دلیل است که دولت نه تاجر خوبی است، نه معدنکار خوبی و نه سیاستگذار خوبی. همه دولتها این دخالتها را دارند، اما در کشور ما به دلیل عمیق بودن این مساله، در انتهای همه جریانها به دولت برمیخوریم. در کشور ما یکفعالیت اقتصادی نیست که دولت در آن با سیاستگذاریهای غلط خود دخالت نکرده باشد. اصلا همه ثروتهای دنیا در اختیار دولت ما باشد، امکان ندارد بتوانیم آن را مدیریت کنیم و منابع را تلف نکنیم. اقتصاد ما رو به ورشکستگی است و دولتها فقط سرعت آن را کم و زیاد کردهاند، نه اینکه جهت آن را تغییر دهند.
انتهای پیام/