به گزارش سرویس اقتصادی افق تهران؛ اواسط خرداد سال جاری بود که در سکوت مرکز آمار ایران و در حالی که اعلام آمار رسمی به صورت ماهیانه از بهمن سال گذشته قطع شده است؛ مرکز پژوهش‌های مجلس در آماری تازه اعلام کرد که قیمت مسکن در کشور طی تنها ۵ سال، ۹۵۰ درصد افزایش یافته است.
در این گزارش بود که مرکز پژوهش‌های مجلس در یک برش پنج‌ساله از بازار مسکن، با استناد به آمار منتشر شده از سوی بانک مرکزی، اعلام کرد که هر متر مربع واحد مسکونی در مناطق بیست و دو گانه تهران از آذر ماه ۹۶ تا آذر ماه ۱۴۰۱، از ۵ میلیون و ۸۸ هزار تومان به ۴۸ میلیون و ۷۳ هزار تومان رسیده است.
رشد نجومی قیمت مسکن در یک دهه
مسکن در کلانشهر تهران شاهد رشدی حدود ۹۵۰ درصدی بوده، حال آنکه در همین بازه زمانی پنج‌ساله، حداقل دستمزد نیروی کار که از سوی دولت تعیین می‌شود، حدود ۶۰۰ درصد افزایش داشته و از یک میلیون و ۱۲۵ هزار تومان به ۶ میلیون و ۷۲۵ هزار تومان رسیده است.
این البته در حالی بود که گزارش‌های مرکز آمار ایران نشان می‌دهد متوسط قیمت مسکن شهر تهران در پاییز سال ۱۳۸۹، یک میلیون و ۸۴۳ هزار تومان بوده است.
این میانگین قیمتی، ۱۲ سال بعد یعنی در پاییز ۱۴۰۱ تا ۴۸ میلیون و ۲۸۸ هزار تومان رشد کرد. با توجه به این آمار می‌توان گفت که متوسط قیمت مسکن در شهر تهران در بازه زمانی پاییز ۱۳۸۹ تا فصل مشابه آن در سال ۱۴۰۱ حدود دو هزار و ۵۰۰ درصد افزایش قیمت داشته و ۲۶ برابر رشد کرده است.
به عبارت دیگر، در سال ۱۳۸۹ یک فرد با حدود ۱۰۰ میلیون تومان می‌توانست یک آپارتمان حدود ۵۰ متری در سطح متوسط بخرد؛ حالا، اما برای همان واحد مسکونی باید رقمی حدود دو میلیارد و ۵۰۰ میلیون تومان هزینه کند.
انفجار قیمت‌ها در ابتدای سال ۱۴۰۲
در همین حال باید توجه داشت که کلیه این آمار متعلق به زمستان سال ۱۴۰۱ است و فعلا بهار سال جاری که به صورت طوفانی در افزایش قیمت مسکن آغاز شد در این آمارها مورد توجه قرار نگرفته است.
تعطیلات نوروز سال ۱۴۰۲ در حالی به پایان رسید که انفجار قیمت مسکن در تهران و تقریبا تمام کلان شهرهای کشور رقم خورد و در یک صعود بلند بالا حتی در نیمه اردیبهشت کف قیمت خرید خانه در تهران از رقم ۲ میلیارد تومان عبور کرد.
پس از این انفجار قیمت‌ها بود که رسانه‌های نزدیک به جریان دولت مدعی شدند که قیمت مسکن کاهش یافته است و اما این ادعا در حالی توسط این رسانه‌ها منتشر می‌شد که اشاره‌ای به رکود سنگین در بازار مسکن کشور نمی‌شد.
در حقیقت اردیبهشت ۱۴۰۲ بازار مسکن با افزایش چشمگیر قیمت‌ها مواجه شد و این افزایش قیمت‌ها سبب شده تا ناگهان بازار مسکن در رکود جدی فرو برود. این رکود نیز محصول این شرایط بود که قیمت‌ها دیگر نه به صورت ماهیانه بلکه به صورت روزانه افزایش می‌یافت و در مقابل هر حرکت شهروندان در حوزه مسکن بدون دورنمایی درست بود و این مساله باعث شد تا حتی فعالان این بازار نیز از حضور پررنگ در آن اجتناب کنند.
رکود سهمگین در بازار مسکن با افزایش نجومی قیمت ها، اما به ناگاه در برخی نقاط منجر به کاهشی شدن قیمت‌ها شد، کاهشی که به نظر می‌رسد البته بیشتر حاصل بزرگ شدن حباب قیمت مسکن بود.
برای مثال خانه‌ای ۲۱۰ متری که در سال ۱۳۹۵، با رقم ۲ میلیارد تومان در منطقه یک تهران معامله شده بود در زمستان ۱۴۰۱ به ۱۸ میلیارد تومان رسید و کمی بعد، این افزایش قیمت تا ۲۵ میلیارد تومان ادامه یافت و این رقم، اما به ناگاه در اواخر خرداد تا رقم ۲۰ میلیارد تومان برای فروش عقب نشست.
کاهش قیمت مسکن روی حباب مسکن
به نظر واضح است که این کاهش قیمت نه نتیجه افزایش ساخت و ساز و نه نتیجه تلاش‌های دولت سیزدهم که تنها مربوط به افزایش رکود و تلاش فروشندگان برای فروش املاک خود بوده است و شاید به همین دلیل نیز بیشترین میزان کاهش قیمت در ابتدا در منطقه یک تهران رخ داد و پس از آن بود که حداقل سه شهرک پردیس، پرند و هشتگرد که با افزایش قیمت نجومی مواجه شدند دچار این ریزش قیمت شدند.
هر سه این شهرک‌های اطراف تهران در فاصله بهمن ماه ۱۴۰۱ تا اردیبهشت ۱۴۰۲ افزایش قیمتی نجومی را تجربه کرده بودند و از همین رو عجیب نبود که با بزرگ شدن حباب قیمت‌ها در این مناطق، فروشندگانشان ناچار به دادن تخفیف‌های کلان و یا حتی کاهش قیمت در هر متر مربع شوند.
این در حالی است که پس از وارد شدن به ماه خرداد قیمت‌ها به طور کلی سقوط کرد و ضررهای میلیاردی را برای افرادی که در ماه‌های اردیبهشت معامله خرید انجام دادند به همراه داشت.
انتهای پیام/
