به گزارش سرویس فرهنگ و هنر افق تهران، مریم شیرازی که در سریال «برف بی صدا می‌بارد» ایفاگر نقش دختر مثبت (نسرین) این سریال است درباره‌ی دشواری‌های ضبط این سریال ۱۰۰ قسمتی در دوران کرونا گفت: همه چیز در ترسناک‌ترین شکل ممکن پیش می‌رفت. حتی شاید بتوانم بگویم ترسناک‌ترین شکل ممکن در جهان؛ به‌خصوص آن اوایل که هر روز اطلاعات تازه‌ای درباره این بیماری می‌آمد و ما نمی‌دانستیم دقیقاً باید چه برخوردی با آن کنیم و در تمام این مدت هم در معرض آن بودیم. خصوصا بازیگرها که بعد از گریم نمی‌توانستند ماسک بزنند و شرایط خطرناکی را تجربه می‌کردند. البته این را هم بگویم که گروه تهیه و تولید با ما کاملا همراهی می‌کرد و چند بار شد که بابت ابتلای چند نفر از اعضای گروه، کار تعطیل می‌شد تا به افراد دیگر سرایت نکند؛ در حالی که این تعطیلی‌ها به لحاظ مالی به ضرر تهیه‌کننده بود و خیلی از پروژه ها هم در این مدت این کار را نکردند.
بازیگر مجموعه‌هایی همچون «سیب خنده»، «سرزمین مادری»، «مسافران»، «نوار زرد» و «صفر بیست و یک» درباره‌ی تجربه همراهی مستمر و هرشب این سریال با مخاطب، اظهار کرد: در ابتدا باید این را بدانیم که سریال‌هایی که به مدت طولانی و به صورت شبانه، روی آنتن می‌روند در بسیاری از موارد موفق می‌شوند و این موفقیت در کشورهای دیگر هم تجربه شده است. چراکه مخاطب با شخصیت‌های این نوع سریال‌ها همذات‌پنداری می‌کند، با آنها زیست می‌کند و در مدت پخش سریال با آنها همراه می‌شود. نظر شخصی من این است که این نوع سریال‌ها ظرفیت بیشتری برای موفقیت دارند.
این بازیگر درباره دیدگاه‌های مختلف به نحوه‌ی پخش سریال‌ها و اینکه برخی رویکرد اخیر تلویزیون مبنی بر پخش شبانه و فشرده را بهتر می‌دانند و برخی پخش هفتگی، اظهار کرد: هر کدام از این‌ها، مزایا و معایبی دارند. عوامل سریال هایی که شبانه پخش می شوند فشار بیشتری را در حین تولید تحمل می‌کنند اما در عوض مخاطب را هم بیشتر همراه می‌کنند؛ به‌خصوص درباره سریال‌هایی مثل سریال ما که نزدیک به ۱۰۰ قسمت هست، اگر بخواهد به صورت هفتگی پخش شود، دو سال زمان می‌برد، مگر آنکه مانند برخی از سریال‌های پرطرفدار جهان، فصل‌های ۱۲ قسمتی داشته باشد و به صورت سالیانه منتشر شود و مخاطب هم منتظر پخش آن بماند.
بازیگر نقش نسرین در سریال «برف بی صدا می بارد» در پاسخ به اینکه چقدر از شخصیت‌پردازی کاراکتر نسرین ایده او بوده و چه قدر از آن نظر کارگردان؟ اظهار کرد: یک ویژگی مهم کار کردن با پوریا آذربایجانی این است که ما همیشه فرصت گفت‌وگو داریم. گاهی می‌شد فقط بابت یک دیالوگ به طور مفصل با هم گفتگو می‌کردیم و از این جهت کار کردن با ایشان برای من لذت بخش بود. آقای آذربایجانی نویسنده هم هستند و به همین دلیل ذهن پویایی دارند. من قبلا در سریال «نوار زرد» هم با ایشان همکاری داشتم و همکاری با ایشان برای من تجربه لذت‌بخشی بود که باعث شد دوباره و این بار در سریال «برف بی صدا می بارد» در کنارشان باشم. شخصیت نسرین هم در خلال همین گفت‌وگوها تکمیل شد پیشنهاداتی را من داشتم نکته هایی را هم آقای آذربایجانی می‌گفتند و به مرور با هم به یک نتیجه مشترک می‌رسیدیم.
شیرازی درباره‌ی اینکه یکی از ویژگی‌های داستان «برف بی‌صدا می بارد» روایت از منظر خواهران خانواده است و اختلافات و تفاوت‌های میان آنها به ویژه کاراکتر او و الیکا عبدالرزاقی که پیرنگ اصلی داستان را تشکیل می‌دهد، گفت: اینکه خانم‌ها در این داستان پیش برنده هستند برای من یکی از نقاط جذاب سریال است. خانم عبدالرزاقی که عزیزدل من است و آشنایی ما با هم به ۱۶ سال پیش و همکاری در تئاتر برمی‌گردد؛ بنابراین در تمام سال‌ها و همکاری های مختلف یکدیگر را خوب شناخته‌ایم و همین باعث شد که کنش و واکنش‌های مختلف نقش این دو خواهر را خیلی زود پیدا کنیم و به هماهنگی برسیم. به صورت خاص هم برای من پذیرفتن و بازی کردن این نقش چالش هایی داشت که بسیار درگیر آنها بودم.
این بازیگر در ادامه درباره ی چالش‌هایی که در ایفای نقش با آن مواجه بوده است، گفت: مثلاً اینکه باید ۲۰ سال جوان تر از خودم را بازی می‌کردم. آن موقع البته زنده یاد مسعود بهبهانی نیا در قید حیات بودند و قرار بود که داستان در فصل‌های دیگری و تا زمان حال ادامه پیدا کند و تصمیم آقای آذربایجانی این بود که این دو خواهر را طوری انتخاب کنند که آنها بتوانند از ۲۰ سال کمتر از سن واقعی خود تا ۲۰ سال بیشتر از سن واقعی خودشان را بازی کنند. اولین چالش من این بود که بتوانم این نقش را به دور از هرگونه غلو و بزرگنمایی اجرا کنم چون نسرین دختر مثبت و مهربانی است و ویژگی‌های مختص به خود را دارد پس باید سعی می‌کردم بیننده نسرین را دوست بدارد، ضمن اینکه نقش نسرین تفاوت‌هایی هم با مریم شیرازی دارد، نسرین در دهه شصت و با مختصات آن زمان زندگی می کند و همه می دانیم حال و هوای ایران در دهه شصت و در زمان جنگ تحمیلی بسیار متفاوت از دهه‌های دیگر است.
این بازیگر در پاسخ به اینکه کدام ویژگی‌های «نسرین» از مریم شیرازی به دور بود؟ اظهار کرد: شناختن لایه‌های ذهنی نسرین برای اینکه بفهمم چگونه می‌شود به این منش و صبوری و استقامت رسید، چیزی بود که باید برایش تلاش زیادی کردم. راستش این چالش‌ها گاهی کمی ترسناک هم بود ولی تلاش کردیم با همکاری آقای آذربایجانی و خانم عبدالرزاقی به ترکیب درستی دست پیدا بکنیم و امیدوارم که مخاطبان هم از این ترکیب راضی باشند.
شیرازی درباره‌ی بازخوردها نسبت به این سریال و اینکه اوایل پخش با انتقادهایی روبرو شد، اظهار کرد: در حقیقت ما حدس می‌زدیم که بیننده قبل از آنکه درگیر داستان شود نسبت به اینکه نقش ما از سن واقعی ما جوان تر است گارد می‌گیرد و همینطور هم شد. اما هر چه که پیش رفتیم و همزمان که مخاطب با داستان همراهی کرد بازخوردها مثبت تر شد. و این هم چیزی بود که قابل پیش بینی بود. اینکه چند ماه سریال «برف بی صدا می بارد»، پربیننده‌ترین سریال تلویزیون بود برای ما نشان از همراهی مردم با داستان دارد. قسمت های اول به معرفی شخصیت ها و فضاسازی های لازم می پردازد که اگر این نکات به درستی اتفاق بیفتد، تماشاگر با سریال همراه می‌شود.
وی که در «سیب خنده» در دهه ۷۰ سابقه حضور در تلویزیون را داشته و در کنار تجربه‌های مکرر تلویزیونی، کارگردانی را هم تجربه کرده است، درباره ی مهم‌ترین اتفاقی که می‌تواند باعث پیشرفت صداوسیما شود، اظهار کرد: مهم‌ترین موضوع این است که تصمیم‌گیرندگان، قدرت ریسک پذیری خود را بالا ببرند. پناه بردن به نسخه‌های امن باعث تکرار و در جا زدن می‌شود. باید فضاهای جدید و آدم های جدید را تجربه کنیم و به آدم‌ها و برنامه‌های قدیمی که موفق بوده‌اند، در فضاها و بسترهای تازه فرصت بدهیم. اینکه آدم بخواهد خودش را در حاشیه امن نگه دارد و محافظه‌کارانه برخورد کند در هر حوزه‌ای باعث پسرفت می‌شود و سازمان صدا و سیما هم از این قاعده مستثنا نیست باید کمی اطمینان کرد و ریسک پذیر بود.
انتهای پیام/
