به گزارش سرویس فرهنگی هنری افق تهران، فاطمه شکری بازیگر سینما و تلویزیون پیرامون آخرین فعالیتهای خود در عرصه بازیگری اظهار داشت: در سریال نمایش خانگی «آهوی من مارال» به کارگردانی مهرداد غفارزاده مشغول فعالیت بودم که متاسفانه به دلیل شیوع ویروس کرونا و ابتلای عوامل فیلم از جمله ابتلای خودم به ویروس کرونا این پروژه به تعویق افتاد.
وی با اشاره به اینکه هنوز در لیست تزریق برای واکسن کرونا قرار نگرفته افزود: با اینکه نکات بهداشتی در پشت صحنه سریال رعایت میشد، اما مدت دو ماه به شدت درگیر بیماری کرونا و در بستر بیماری بودم. این سریال در حدود ۸۰ نفر هنرور داشت که به هر حال وجود این تعداد از هنروران و عوامل و بازیگران اصلی ریسکپذیر است. در این مدت کسی حال من را هم نپرسید و هنوز هم بر اثر عوارض این بیماری دچار ضعف بدنی هستم.
بازیگر مجموعه تلویزیونی «مرز خوشبختی» ادامه داد: سریال خانگی «آهوی من مارال» هم اکنون در مرحله پیشتولید دوباره قرار دارد و منتظر هستیم تا با بهبود شرایط مجددا تصویربرداری کار را آغاز کنیم.
وی با بیان اینکه بازیگران پیشکسوت قبل از کرونا هم وضع خوبی نداشتند تصریح کرد: وضعیت این روزهای بازیگران بسیار بد است و حمایتی از ما صورت نمیگیرد. به دلیل نیاز مالی و با شرایط خطرناکی چون کرونا تن به کار میدهیم و با جان خود بازی میکنیم، اما نه دستمزدها کافی است و نه در صورت مبتلا شدن حمایت مادی و معنوی میشویم. در همین شرایط میبینیم بازیگرانی دستمزدهای میلیاردی میگیرند و مدتها است که از این روند گلایه میکنیم، اما کسی گوشش بدهکار نیست.
بازیگر مجموعه تلویزیونی «بانوی سردار» در همین راستا افزود: امیدوارم با واکسیناسیون سراسری امکان کار کردن با شرایط بهتری ادامه پیدا کند. در حال حاضر دو سریال تلویزیونی در نوبت پخش صدا و سیما دارم و دو سه سریال دیگر با بازی من از شبکه آیفیلم و شبکههای استانی در حال پخش است.
شکری پیرامون وضعیت دستمزدها اذعان کرد: وضعیت دستمزدها برای من و نسل من بسیار بد و پایین است و همان مبلغی را هم که تعیین کردند را نمیدهند. بازیگران جوانی هستند که بدون هیچگونه پیشینهای در بازیگری مبالغ بالایی را دریافت میکنند و شفافیت و اصولی در این عرصه حکمفرما نیست.
وی در پایان پیرامون انتخابات ریاست جمهوری پیش رو خاطرنشان کرد: امیدوارم دولت آینده در زمینه فرهنگ و هنر و وضعیت معیشتی بازیگران به خصوص بازیگران پیشکسوت فکری بکند و گلایهها را بشنود و به آن اهمیت بدهد. به هر حال انسان با امید زنده است و ما هم امید داریم شرایط بهتر از قبل شود.
انتهای پیام/