به گزارش سرویس سلامت افق تهران؛ حسین محمودوند، دانشیار دانشگاه علوم پزشکی لرستان بیان کرد: نتایج یک مطالعه تازه در استان لرستان نشان داد بیماران مبتلا به دیابت بیش از دو برابر افراد غیر دیابتی در معرض ابتلا به انگلهای دهانی انتاموبا ژینژیوالیس و تریکوموناس تناکس قرار دارند. این یافتهها زنگ خطری برای توجه بیشتر به مراقبتهای دهان و دندان در بیماران دیابتی است.
وی ادامه داد: دیابت شیرین(DM) بهعنوان یکی از مهمترین عوامل خطر بیماریهای پریودنتال شناخته میشود. تجمع سریعتر پلاکهای میکروبی در دهان بیماران دیابتی موجب تخریب شدیدتر لثهها میشود.
محمودوند اضافه کرد: در این میان انگلهای دهانی انتاموبا ژینژیوالیس و تریکوموناس تناکس نیز میتوانند در تشدید مشکلات لثه نقش داشته باشند. اکنون محققان ایرانی با بررسی ۱۰۰۰ نفر در یک مطالعه مورد-شاهدی، برای نخستین بار در کشور ارتباط این بیماری متابولیک با شیوع انگلهای دهانی را بهطور دقیق نشان دادند.
این دانشیار دانشگاه علوم پزشکی لرستان با اشاره به اجرای طرح بررسی فراوانی تکیاختههای حفره دهانی و ریسک فاکتورهای مرتبط با آنها در بیماران مبتلا به دیابت مراجعه کننده به مراکز درمانی شهرستان خرم آباد در سال ۱۴۰۱ اظهار کرد: در پژوهشی که بین دسامبر ۲۰۲۲ تا ژوئن ۲۰۲۴ در مراکز بهداشتی-درمانی استان لرستان انجام شد، ۵۰۰ بیمار دیابتی و ۵۰۰ فرد غیردیابتی به عنوان گروه کنترل مورد بررسی قرار گرفتند. تشخیص انگلها با روشهای میکروسکوپی و PCR صورت گرفت و اطلاعات دموگرافیک، اقتصادی-اجتماعی و سبک زندگی افراد از طریق پرسشنامه گردآوری شد.
محمودوند سرپرست این تحقیق، اظهار کرد: ۱۳۶ بیمار دیابتی(۲۷.۲) در روش میکروسکوپی و ۱۴۶ نفر(۲۹.۲) در روش PCR آلوده به انگلهای دهانی بودند، در حالی که این میزان در گروه غیر دیابتی بهترتیب ۱۲.۲ و ۱۳.۰ گزارش شد(P<۰.۰۰۱). همچنین تحلیل دادهها بیانگر آن بود که درآمد پایین، سطح تحصیلات کمتر و محل سکونت از مهمترین عوامل خطر آلودگی هستند، در حالی که استفاده منظم از دهانشویه نقش محافظتی قابلتوجهی داشت.
وی افزود: این مطالعه نخستین گزارش گسترده از شیوع انگلهای دهانی در بیماران دیابتی در ایران است. نتایج ما نشان میدهد که متخصصان دندانپزشکی باید بیش از پیش به این عوامل خطر توجه داشته باشند و راهکارهای پیشگیرانه را در این جمعیت آسیبپذیر تقویت کنند.
این دانشیار انگل شناسی پزشکی دانشگاه علوم پزشکی لرستان افزود: توجه به بهداشت دهان در بیماران دیابتی تنها محدود به کنترل پلاکهای میکروبی نیست. انگلهای دهانی نیز تهدیدی پنهان اما قابل پیشگیری به شمار میآیند که با آموزش، بهداشت دهان و پیگیریهای منظم میتوان خطر آنها را کاهش داد.
محمودوند گفت: این تحقیق با برجسته کردن نقش عوامل اجتماعی-اقتصادی و عادات بهداشتی در ابتلا به انگلهای دهانی، بر ضرورت برنامههای آموزشی و پیشگیرانه ویژه برای بیماران دیابتی در ایران تأکید دارد.
انتهای پیام/
