به گزارش سرویس اقتصادی افق تهران؛ داده‌های موسسه کپلر نشان می‌دهد که واردات نفت چین از ایران در ماه جاری به رکورد ۱.۷۵ میلیون بشکه در روز خواهد رسید.
طبق داده‌های موسسه کپلر که تا ژانویه ۲۰۱۳ را در بر می‌گیرد، این رقم از اوج قبلی ۱.۶۶ میلیون بشکه در روز در اکتبر ۲۰۲۳ فراتر خواهد رفت و در مقایسه با ۱.۲۴ میلیون بشکه در روز در ماه گذشته، تقریبا ۵۰ درصد بیشتر است.
«مویو خو»، تحلیلگر در موسسه کپلر گفت که محموله ها به ریژائو و دالیان به میزان قابل توجهی از دیگر مقاصد بالاتر است.
وی گفت: «پالایشگاه‌های بزرگ چینی حاشیه‌های پالایش را اندکی بهبود می بخشند، آنها اکنون انگیزه قوی تری برای افزایش تولید دارند و بنابراین به مواد اولیه بیشتری نیاز دارند.»
بلومبرگ طی روزهای اخیر گزارش داد که براساس داده‌های رسمی گمرکی چین، این کشور ماه گذشته حجم بی‌سابقه‌ای نفت از مالزی وارد کرده است، که به ادعای این نشریه می‌تواند نشان دهنده تمایل مجدد چین برای خرید نفت ارزان‌تر از ایران باشد.
به نوشته بلومبرگ، طبق داده‌های دولتی که طی هفته‌های اخیر منتشر شده است بزرگ‌ترین واردکننده نفت جهان در ماه گذشته ۶.۲۱ میلیون تن نفت خام از مالزی وارد کرده است. که معادل ۱.۴۷ میلیون بشکه در روز، یا تقریبا سه برابر تولید روزانه این کشور در طول سال ۲۰۲۳ است.
دریاهای نزدیک مالزی مدت‌هاست که مرکز انتقال نفت خام و فرآورده‌های نفتی از یک نفتکش به نفتکش دیگر بوده است، گاهی اوقات برای پوشاندن کشور مبدا، از جمله ایران. طبق داده‌های دولتی، چین رسما از ژوئن ۲۰۲۲ بشکه‌ای از ایران خریداری نکرده است.
بنا به گزارش بلومبرگ، نفت ایران ارزان‌ترین گزینه برای خریداران چینی است و پالایشگاه‌های قوی به دنبال آن دسته از محصولات نفتی اعضای اوپک هستند که بتواند در ایجاد حاشیه سود به آنها کمک بیشتری بکند. این در حالی است که بنا به این گزارش نفت سبک ایران اخیراً با تخفیف ۶ دلار در هر بشکه عرضه شده در حالی که این تخفیف برای نفت مشابه روسیه کمتر از یک دلار بوده است.
بنا به گزارش رسانه‌ها، تحریم‌های کشورهای غربی سبب شده که صادرات نفت ایران همچنان تواند به روزهای اوج خود بازگردد. البته تا جایی که به صادرات فرآورده‌های نفتی مربوط می‌شود، ایران توانسته راه‌های متعددی برای دور زدن تحریم‌ها ایجاد کند، از جمله تغییر نفتکش‌ها و همچنین ایجاد مسیرهای جایگزین. با این همه، این مسئله توانسته به سود کشورهایی چون چین عمل کند که این ریسک را به‌عنوان اهرم فشار برای کاهش قیمت تمام‌شده خرید خود اعلام می‌کنند.
از سوی دیگر، توسعه سرمایه‌گذاری‌های چین در کشورهای آفریقایی و عربی باعث شده که این کشور مانند سابق صرفا به واردات از ایران وابسته نباشد و مقاصد دیگری را نیز برای پیشبرد اهداف مد نظر دارد. بنا به گفته کارشناسان، به نظر می‌رسد که این مسئله قدرت چانه‌زنی چین را در مذاکرات قیمت‌گذاری تقویت می‌کند.
بنا به گفته «ویکتوریا داسی»، تحلیلگر بازارهای مالی، چین توانسته به‌خوبی تعادلی میان توسعه اهداف جاه‌طلبانه خود و ماهیت منابع در دسترس خود پیدا کند. وی افزود: «توسعه همکاری‌ها در حوزه انرژی به یک کشور این امکان را می‌دهد که در صورت فراهم نبودن شرایط قیمت‌گذاری از سوی یک کشور به سوی کشور دیگر برود، گیرم با سود کمتر و قیمت بالاتر. با این همه برای اقتصادهایی که چین را یکی یا تنها خریدار بالقوه محصولات خود در حوزه انرژی می‌بینند، این مسئله قدرت چانه‌زنی آنها را کاهش می‌دهد و سبب می‌شود که به دنبال مشوق‌هایی برای جذب و حفظ مشتری همیشگی خود باشند.»
بنا به گزارش اف‌اکس‌ترید، وبسایت تحلیل مسائل اقتصادی، چین در زمینه نفت استراتژی مشابهی را پیش گرفته است و این سبب شده که بتواند به‌راحتی اوضاع را در قیمت‌گذاری به سود خویش تغییر دهد. از سوی دیگر، ماهیت سرمایه‌گذاری چین در عرصه انرژی نشان از آن دارد که این کشور تاکید بیشتری بر ایجاد حاشیه امن سود داشته و بنا دارد بر مسیر خرید مبتنی بر سود بیشتر حرکت کند تا بتواند برنامه‌های کلان اقتصادی خود را تامین کند.
انتهای پیام/
