به گزارش افق تهران؛ فناوریهای تولید فولاد سبز در مقیاس کوچک در حال اجرا هستند؛ اما اجرا در مقیاس بزرگ هنوز به نتایج مورد انتظار نرسیده است. فناوریهای موجود بسیار گران هستند یا دارای چالش های فنی میباشند که مدیریت آنها از نظر اقتصادی پرهزینه است. پروژههایی می بایست تعریف شود تا امکانسنجی اقتصادی و فنی را در مقیاس بزرگ تجزیه و تحلیل کنند. از سویی با توجه به اینکه عمده تولید فولاد در کشور با کورههای قوس الکتریکی انجام میشود، این نوع تولید جزو مزایای کشور در راستای زنجیره تأمین فولاد سبز به شمار میرود.
همکاری دانشگاههای و شرکتهای دانشبنیان در تولید فولاد سبز
مهندس چایچی تصریح کرد: یکی از راهکارهای مناسب در این زمینه ایجاد واحدهای پایلوت جوار کارگاهی به سرپرستی دانشگاهها، مراکز تحقیقاتی و شرکتهای دانشبنیان و با حمایت و پشتیبانی مالی و فنی شرکتهای فولادسازی است. از جمله مباحث کلان و اساسی در زمینه تولید فولاد سبز میتوان به احیاء مستقیم آهن با هیدروژن، کاهش هزینه تولید هیدروژن سبز، الکترولیز سنگ آهن و روشهای نوین جذب، ذخیرهسازی و استفاده از CO۲ اشاره نمود که میبایست در قالب پروژههای تحقیقاتی-عملیاتی در واحدهای پایلوت جوار کارگاهی تعریف، اجرا و بررسی شوند.
وی ادامه داد: به طور خاص، کمک مراکز علمی کشور در زمینه اقتصادی نمودن و کاهش هزینه تولید هیدروژن سبز و رفع مشکلات عملیاتی فرایند استفاده از هیدروژن به جای گاز طبیعی و نیز کاهش هزینه تولید برق با استفاده از انرژیهای تجدیدپذیر میتواند بسیار گرهگشا باشد. بدون شک تعامل و همکاری سازنده صنعت و دانشگاه در این زمینه میتواند منجر به خلق فناوری در مقیاس آزمایشگاهی و نیمهصنعتی و در نهایت پیادهسازی آن در مقیاس صنعتی شود.
مدیرعامل شرکت فولاد آلیاژی ایران در پایان گفت: هنوز در ابتدای راه تولید فولاد سبز در کشور هستیم و در حد طرح موضوع و مطالعات اولیه در زمینه تولید فولاد سبز در کشور اقداماتی آغاز شده است و انشاالله با همکاری مراکز علمی و تحقیقاتی مسیر دستیابی به فولاد سبز، هموار و در نهایت بومیسازی گردد.
انتهای پیام/
