به گزارش سرویس فرهنگ و هنر افق تهران، مهدی شرفی، تهیه‌کننده باسابقه رادیو، اظهار‌کرد: چند سالی می‌شود که دیگر به رادیو نرفته است. ۲۲ سال بعد از بازنشستگی هم نگذاشته‌اند که به خانه برگردد و همچنان در رادیو کار کرده تا وقتی که مدیرانی آمده‌اند که او نتوانسته با آن‌ها کار کند و تصمیم گرفته برای همیشه رادیو را ترک کند.
وی تصریح‌کرد: الان اصلا دیگر رادیو گوش نمی‌کنم. سال ۱۳۳۹ وارد رادیو شدم. رادیو آن موقع با الان زمین تا آسمان فرق داشت؛ از نظر گویندگان، سواد افراد، برنامه ها، ریتم، راست گویی، خبر درست پخش کردن، کیفیت نمایش ها، داشتن برنامه‌های متنوع و مسابقات.
تهیه‌کننده باسابقه رادیو درباره فعالیت‌های دیگرش در رادیو علاوه بر تهیه کنندگی به تدریس در این زمینه و ترجمه اشاره کرد و افزود: ۵۲ سال تولید نمایش‌های رادیو از جمله برنامه‌های «قصه شب»، «ظهر جمعه» و خیلی از نمایش‌های دیگر زیر نظر من بوده است. برای رادیو تهران نمایش‌نامه ترجمه هم کرده‌ام. نمایشی هم داشتم که از تلویزیون پخش شد. خودم هم می‌نوشتم و هم ترجمه می‌کردم. سالی یک کار بیرون می‌دادم.
به گفته شرفی این نبود که چون مسئول کار بودم همه کارها را خودم انجام دهم و پول بگیرم. من میدان ارگ کار می‌کردم اما سال‌های آخر ـ از ۷۰ به بعد ـ در زمان آقای محمد هاشمی همزمان در تلویزیون هم فعالیت داشتم. تحصیلاتم در حوزه رادیو و تلویزیون است. از سال ۱۳۴۷ در دانشگاه تدریس کرده‌ام از جمله دانشکده هنرهای زیبا دانشگاه تهران.
وی ادامه‌داد: کارهای مناسبتی و محرمی هم در کارنامه هنری اش داشته است و از میان آن‌ها از نمایشنامه‌هایی چون «کوتوال» و «اطرش» را نام می‌برد. اولین کسی بوده که در رادیو طبل را برای موسیقی برنامه‌های مذهبی انتخاب کرده و این موضوع بعد از او در رادیو باب شده است.
«نمایش‌نامه‌های مذهبی هم کار کردم و هر کدام ۱۰ قسمت داشتند. این‌ها نمایشنامه‌هایی بودند که مذهبی بودند ولی به صورت شعاری و مستقیم پیام را به مخاطب منتقل نمی کردند؛ یعنی آخر کار مشخص می‌شد که هدف از قیام عاشورا چه بوده است و پیام به درستی به مخاطب ارائه می شد.»
شرفی در پاسخ به این پرسش که در گذشته هدف اصلی برنامه سازان رادیو از ساخت برنامه چه بود؟ خاطرنشان‌کرد: هدف من از ساخت برنامه دعوت مردم به فکر کردن و روشنگری بود. به جای اینکه همه بدانند که آخر نمایش‌نامه همه چیز به شادی و عروسی ختم می‌شود، نمایش‌ها همه را به هیجان می آ ورد و در انتها به فکر وا می‌داشت. وقتی آمار می‌گرفتیم برنامه‌های من تقریبا ۸۹ درصد مخاطب داشت. من متخصص این کار بودم و تحصیلاتم همین بود. ما آمار می‌گرفتیم ببینم مردم چه نوع برنامه‌هایی را می‌پسندند همان‌ها را می‌ساختیم. من به مردم کار داشتم به هیچکس دیگر کار نداشتم. علاقه مردم برایم مهم بود.
انتهای پیام/
