به گزارش افق تهران؛ محمد کمال‌زاده، مدیرعامل فولاد آلیاژی ایران که در پنل تخصصی فولاد جهت سنجش چالش‌ها و فرصت‌های پیش روی این صنعت گفت، اظهار داشت: با توجه به سند چشم انداز توسعه کشور، تا پایان سال ۱۴۰۴ باید به ۵۵ میلیون تن تولید فولاد در کشور دست پیدا کنیم اما دستیابی به این مهم ممکن است آسان نباشد که دلایل مختلفی از جمله دلایل سیاسی و اقتصادی دارد.
وی افزود: آنچه از ظرفیت تولید فولاد تاکنون محقق شده، به بهره برداری رسیدن تولید ۳۹ میلیون تن بوده و مجوز ۱۶میلیون تن نیز داده شده است که اگر این مورد محقق شود می‌توان به ظرفیت ۵۵ میلیون تن تولید فولاد در کشور دست یابیم.
مدیرعامل فولاد آلیاژی ایران.به لزوم برنامه ریزی دقیق در حوزه صنعت به طور کل و صنعت فولاد به صورت خاص اشاره کرد و گفت: در صنعت فولاد لازم است برنامه ریزی‌ها از ابتدای زنجیره تولید یعنی معادن در نظر گرفته شود اما متاسفانه اکنون در صنعت فولاد عدم توازن در بحث برنامه ریزی وجود دارد که این عدم توازن در زنجیره باعث ایجاد چالش در این حوزه می‌شود.
وی ذخیره های معدنی و تامین سنگ آهن را یکی از مهم ترین چالش‌های صنعت فولاد دانست و ادامه داد: به نظر می رسد دو چالش می‌تواند حوزه فولاد را با خطر مواجه کند؛ یک در بحث ذخیره های معدنی است که اکتشاف جدیدی در این زمینه انجام نگرفته و اکنون یکی از دشواری های صنعت فولاد تامین سنگ آهن است هرچند ذخایر معدنی تا ۴ سال دیگر با مشکل جدی رو به رو نخواهد شد.
کمال‌زاده با اشاره به حوزه اکتشاف نیز به چالش‌هایی از جمله افزایش عمق ذخایر به ۱۵۰ متر و هزینه سرسام آور استفاده از روش‌های سنتی در اکتشاف و لزوم استفاده از روش‌های نوین در این حوزه، تصریح کرد: منابع معدنی اکتشاف شده ای که اکنون در دست استخراج داریم، بیش از یک میلیارد تن بوده و ذخایر پیش بینی نیز به ۵ میلیارد تن در کشور رسیده است و بالغ بر ۳ میلیارد تن از آن پروانه اکتشاف و بالغ بر یک میلیارد تن ظرفیت برداشت در سنوات آتی دارد در حالی‌که برای تولید ۵۵ میلیون تن فولاد به حداقل ۱۷۰ میلیون تن سنگ آهن با عیار متوسط کشور نیاز است.
وی دومین چالش جدی و اصلی ترین چالش فعلی کلیه صنایع را بحث انرژی خواند و مطرح کرد: حوزه انرژی معضل جدی پیشروی تولید در صنعت فولاد است. اکنون ناترازی برق در صنایع وجد دارد که ناشی از عدم برنامه برنامه ریزی در این حوزه است به طوریکه ناترازی کنونی می‌تواند با سرمایه گذاری در صنعت برق و رشد ۱۲ درصدی در صنعت نیروگاهی به تراز انرژی ۵ سال پیش بازگردد.
وی با بیان اینکه حتی اگر شرکت‌های فولادی در تولید برق و احداث نیروگاه مشارکت کنند مشکل تامین گاز باقی خواهد ماند و اگر این صنعت به حوزه پالایشگاهی نیز وارد شود، چالش‌های تصفیه و انتقال همچنان پابرجا می ماند، متذکر شد: چالش‌های جدی در حوزه انرژی در صنعت فولاد وجود دارد که رفع آن‌ها باید مورد توجه قرار گیرد زیرا این چالش‌ها رشد این صنعت در کشور را کند می کند اکنون حجم سرمایه گذاری که دولت باید در حوزه زیرساختی انجام دهد به عهده خود صنعت گذاشته شده است.
کمال‌زاده عدم توازن در برنامه توسعه را علت فعالیت صنعت فولاد با ۷۰درصد ظرفیت خود دانست و عنوان کرد: برای تولید هر پلنت یک میلیون تنی فولاد نیاز به ۲۲۰ میلیون یورو سرمایه گذاری است که بر اساس این اعداد اکنون ۲۵ درصد از ظرفیت تولید فولاد در کشور خالی مانده است که این خود بدین معناست که ۲/۲ میلیارد دلار سرمایه گذاری صورت گرفته که به دلیل عدم توازن در حوزه برنامه ریزی در توسعه صنعت فولاد مغفول مانده است.
وی با بیان اینکه سرمایه گذاری در حوزه معدن با ریسک سیستماتیک همراه است، عنوان داشت: بزرگترین مشکلی که در حوزه معادن و تامین خوراک وجود دارد عدم ثبات در حوزه معدن است که سرمایه گذاری در آن حوزه را مخاطره آمیز کرده است. با نگاهی به نوسانات بازار سنگ آهن می توان دید که سرمایه گذاری های بزرگ و کلان در حوزه معدن مخاطره آمیز است و سرمایه گذاران نیز راغب نیستند سرمایه خود را به جای حوزه تولید فولاد به حوزه معدن وارد کنند زیرا حوزه تولید فولاد با وجود ریسک پذیر بودن اما به تولید منتج می‌شود و می‌تواند توجیه اقتصادی داشته باشد اما به نظر می رسد سرمایه گذاری در حوزه معدن با توجه به فناوری‌های اکتشاف، استخراج و نمونه گیری سنتی و هزینه‌های بالا آن، توجیه اقتصادی ندارد.
مدیرعامل فولاد آلیاژی، ایران را دهمین تولید کننده صنعت فولاد در جهان خواند و افزود: هرچند که عدد تولید فولاد در کشور نسبت به چین و هند عدد بالایی نیست اما رتبه دهم را در جهان داشته و طرح هایی که در حال حاضر در صنعت فولاد ایران اجرا می شود از لحاظ ثبات اقتصادی در سطح دنیا رقابت پذیر است.
به گفته وی؛ اکنون طرح‌های چند میلیون تنی در کشور را در دستور کار داریم، در حوزه آهن اسفنجی حرکت های خوبی انجام شده و نزدیک به ۱۵ میلیون تن پروژه اسفنجی در کشور در حال انجام است، در حوزه گندله سازی ظرفیت مازاد بر تولید اسفنجی داریم که اگر بخش های جدید نیز دراین حوزه آغاز بکار کنند از نظر گندله مشکلی نخواهیم داشت.
کمال زاده افزود: کارخانه های کنستانتره نیز ظرفیت‌های بالایی در ایران دارند، ظرفیت برداشت از معادن نیز تا ۴ سال آینده قابل قبول است، همچنین در حوزه انرژی شرکت‌های فولادی وارد سرمایه گذاری شده اند و در حال حاضر شرکت‌های فولادی، معدنی و صنایع انرژی بر ۱۵ هزار مگاوات تامین برق از طریق نیروگاه را در دستور کار دارند و خوشبختانه در حوزه پالایش و استخراج گاز اقدامات خوبی به وسیله دولت انجام شده و محدوده‌های استخراجی خوبی را در اختیار شرکت‌های فولادی و معدنی قرار داده است.
وی با اشاره به اینکه اگر تولید را در حوزه فولاد نیز افزایش دهیم، ظرفیت مصرفی کشور به اندازه تولید نخواهد بود، سرانه مصرف فولاد در جهان به ازای هر نفر را ۳۰۰ کیلوگرم عنوان کرد و گفت: این میزان به ازای هر فرد در ایران ۲۶۷ کیلوگرم قبل از همه گیری ویروس کرونا بود که اکنون به ۱۳۰ کیلوگرم رسیده است که این مهم ناشی از عدم رشد اقتصادی کشور است و اگر این رشد در کشور صورت گیرد امکان تحقق ۲۶۷ کیلو به ازای هر نفر وجود خواهد داشت. اکنون اما مازاد تولید باید صادر شود که صادرات نیز با چالش‌های جدی از جمله انتقال ارز، محدود بودن بازار فروش و غیره رو به رو است اما با این وجود شرکت های فولادی ایرانی وضعیت خوبی در صادرات فولاد به ویژه شمش فولادی دارند.
مدیرعامل فولاد آلیاژی ایران تصریح کرد: موضوع دیگری که در حوزه فولاد و صنایع معدنی وجود دارد بحث سرمایه گذاری‌های کلان ریالی است؛ زمانی که نرخ دلار به ۵۰ هزار تومان می رسد عدد ریالی پروژه ها عدد بزرگی می‌شود و از آنجایی که قدرت سرمایه گذار به اندازه افزایش نرخ ارز، افزایش پیدا نکرده، تامین مالی پروژه‌های فولادی را با مشکل مواجه می کند برای نمونه یک پروژه فولادی که با دلار ۳ هزار تومان، ۶۰۰ میلیارد هزینه داشت اکنون به ۱۲ هزار میلیارد سرمایه نیاز دارد و تامین مالی این پروژه ها را دشوار ساخته است.
وی با بیان اینکه نرخ تامین در بازار سرمایه نرخ بالایی است به عدم ثبات اقتصادی کشور و جهش های نرخ ارزی اشاره کرد و گفت: در حال حاضر عدد تامین سرمایه نسبت به قبل ۲ برابر شده است و این بحث ها مخاطره آمیز است.
کمال زاده گفت: سرمایه گذاری در عرصه صنعت فولاد فرصت‌ها و تهدید‌های خاص خود را دارد و کفه ترازو برای فرصت و تهدید سرمایه گذاری باهم برابر است؛ از یک طرف در کشور انرژی ارزان است، از طرف دیگر هزینه نیروی انسانی ما به نسبت کشورهای دیگر عدد قابل توجهی است هرچند با موازنه این مسائل، چشم انداز صنعت فولاد و معدن با تمام چالش های موجود، چشم اندازی روشن و قابل اتکا است و اگر برنامه ریزی خوبی در این عرصه با توجه به تولید کالاهایی با ارزش افزوده صورت گیرد، می‌توان فولاد و سایر صنایع فلزی را به بستری مطمئن برای سرمایه گذاری و صنعتی جایگزین برای صنعت پتروشیمی و نفت تبدیل کرد و این مهم نیاز به برنامه ریزی دقیق دارد.
وی با اشاره به لزوم سرمایه گذاری مشترک خارج از مرزها جهت توسعه اقتصاد کشور، بیان داشت: وقتی از سرمایه خارجی صحبت می‌شود لزوما بدین معنا نیست که سرمایه‌ها را به داخل کشور بیاوریم، بدین معناست است که برای نمونه زمانی که در بحث انرژی در کشور ناترازی وجود دارد بتوانیم از انرژی کشورهایی که ناترازی در حوزه انرژی ندارند استفاده کنیم. مثلا یک بازارچه مرزی تولید فولاد با همکاری کشور افغانستان در حوزه سنگ آهن و ترکمنستان در حوزه انرژی گاز تاسیس کنیم، با این اقدام می‌توانیم به یکی از هاب‌های تولید فولاد در جهان تبدیل شویم.
وی این مدل سرمایه گذاری را باعث جهش بزرگی در بحث اقتصادی کشور دانست و گفت: در این راستا تولید فولاد می تواند در کشور و فراوری فولادهای خاص در کشوری که چالش‌های ایران را ندارد صورت گیرد تا ریسک انرژی، ارز، تجارت و صادرات کاهش یابد، عواید این نوع سرمایه گذاری به نفع کشور خواهد بود.
کمال زاده افزود: اگر این نگاه به اقتصاد و تولید فولاد وجود داشته باشد یعنی تولید فولاد با همکاری کشورهای مختلف این صنعت انجام گیرد، می‌تواند به راحتی جایگزین صنعت نفت و جلوگیری از اتکای کشور به نفت و پتروشیمی گردد.
وی شرکت فولاد آلیاژی ایران را در صنعت فولاد صاحب سبک و تکنیک خواند و ادامه داد: در شرکت فولاد آلیاژی ایران اکنون صاحب دانش فنی بوده به طوریکه ۴۴٣ گرید فولاد خاص در این شرکت تولید می‌شود بنابراین توانایی داریم این دانش را به سایر کشورها صادر کنیم، این دانش بسیار ارزشمند است و می‌توان با اشتراک با سایر کشورها و انجام تولید اشتراکی برای کشور ارزش افزوده ایجاد کرد.
به گفته وی؛ نوع نگاه به اقتصاد و تولید می‌تواند موجب توسعه یا نابودی یک صنعت شود، بر این اساس لازم است تا برنامه ریزی و سیاستگزاری درستی در حوزه صنعت به ویژه صنعت فولاد صورت گیرد زیرا آینده صنعت فولاد و کانی‌های فلزی و معدنی روشن و قابل توجه بوده و امید است با درایت و برنامه ریزی درست روزی شاهد اختصاص یافتن بخش عمده تولید ناخالص به صنایع باشیم.
مدیرعامل فولاد آلیاژی ایران مهم ترین چالش اکنون صنعت فولاد را بحث انرژی و تامین برق و گاز دانست و تصریح کرد: بحث یارانه ای بودن صنعت برق در کشور انگیزه سرمایه گذاری در این صنعت را از بین برده است و نتایج آن نیز در شرایط کنونی کشور مشهود است، این درحالی است که ایران بزرگترین ذخایر گاز را دارد اما اکنون در تامین این انرژی دچار مشکل است. این عدم تراز در بحث انرژی باعث کاهش توان تولید می‌شود و توقع از دولت این است که به جای سرمایه گذاری به سیاست گذاری بپردازد، دولت باید با سیاست گذاری درست بستر را برای بخش خصوصی فراهم کند زیرا اگر بخواهیم ثبات اقتصادی را در کشور تجربه کنیم راهی جز کاستن نقش دولت در اقتصاد و دادن اختیارات به بخش خصوصی نداریم.
وی دخالت‌های بیجا و ثبات در قوانین را در توسعه صنعت و حوزه تولید مهم عنوان کرد و ادامه داد: جلوگیری از بخشنامه‌های متعدد و ایجاد ثبات در فعالیت اقتصادی اهمیت ویژه دارد که باید آن را در نظر داشت.
کمال زاده همچنین حوزه زیرساخت به حوزه واسطه گری رفته که این خود مشکلاتی را ایجاد کرده است، این موضوع به دلیل است که ایجاد تورم در داخل کشور، منابع سرگردان مالی را از آن جهت که ایجاد ارزش افزوده و تولید به اندازه تورم کشور نیست به سمت واسطه گری رفته و کالای سرمایه ای خریده می‌شود و این موضوع باعث تضعیف حوزه تولید و اقتصاد کشور می‌شود و از طرف دیگر جوانان نیز به جای کسب تخصص در بخش تولید و صنعت به واسطه گری روی آورده اند.
وی با بیان اینکه بخش خصوصی، بخش پولداری است، علت عدم سرمایه گذاری این بخش را ریسک زیاد سرمایه گذاری در کشور عنوان کرد و ثبات در یک جامعه را حائز اهمیت دانست و گفت: دولت باید از حوزه سرمایه گذاری خارج شود و وظیفه نظارت را بر عهده بگیرد، هزینه‌های کشور نیز از مالیات تامین شود و شرکت‌های سرمایه گذاری و بخش خصوصی باید وظیفه سرمایه گذاری را داشته باشند.
این مدیرعامل با اشاره مجدد به چالش برانگیز بودن حوزه انرژی در کشور، اظهار کرد: در حوزه انرژی دو قسمت وجود دارد؛ یک سرمایه گذاری در جهت ایجاد انرژی و دو سرمایه گذاری در جهت بهره وری انرژی است.
به گفته وی؛ اکنون ۴٠ درصد انرژی برق در بخش انتقال هدر می‌رود، زیرا مکان یابی مناسبی برای نیروگاه‌ها انجام نگرفته بنابراین ۴۰ درصد انرژی برق تولیدی کشور در مسیر انتقال هدر می‌رود.
وی به عدم بهره وری در حوزه فولاد نیز اشاره کرد و گفت: در حوزه فولاد هم در بخش‌های امکان این که خود صنعت مصرف انرژی را کاهش دهد، وجود دارد اما به دلیل ارزان بودن انرژی بهره وری را در حوزه انرژی لحاظ نمی‌کنند برای مثال در حوزه انتخاب تکنولوژی به همین صورت است که صاحبان صنایع در انتخاب ماشین الات و دستگاه‌ها بهره وری انرژی را در نظر نمی‌گیرند در حالی که می‌تواند با صرفه جویی بخش خانوار و صنعت ٨ درصد مصرف برق را کاهش داد.
انتهای پیام/
