به گزارش سرویس سلامت افق تهران؛ برای اولین بار، پژوهشگران دو ژن NEK۲ و INHBA را شناسایی کردند که به شیمی درمانی برای سرطان‌های سر و گردن مقاوم هستند و دریافتند که با خاموش کردن آنها درمان این سرطان‌ها می‌تواند بسیار موثرتر انجام شود.
این ژن‌ها که به مقاومت در مقابل شیمی درمانی در سرطان‌های سر و گردن مژکارسینومای سلول سنگفرشی(HNSCC) کمک می‌کنند، به طور بالقوه می‌توانند خاموش شوند تا به درمان‌های موجود اجازه دهند کار خود را به خوبی انجام دهند.
سرطان‌های سر و گردن در دهان، لب، بینی، سینوس‌ها، حنجره و گلو بروز می‌کنند. بیش از ۹۰ درصد این سرطان‌ها از نوع کارسینومای سلول سنگفرشی(SCC) هستند که از اپیتلیوم منشأ می‌گیرند. راه انتشار این سرطان‌ها به صورت کلی از غدد لنفاوی گردن است و اغلب بدخیم هستند.
ته موی-تک(Teh Muy-Teck) نویسنده ارشد این مطالعه از دانشگاه کوئین مری لندن می‌گوید: متاسفانه افراد زیادی وجود دارند که به شیمی درمانی یا پرتو درمانی پاسخ نمی‌دهند. مطالعه ما نشان داده است که حداقل در سرطان‌های سر و گردن، این دو ژن خاص می‌توانند پشت این موضوع باشند و سپس می‌توانند برای مبارزه با مقاومت برابر شیمی درمانی مورد هدف قرار گیرند.
حدود ۹۰ درصد از سرطان‌های سر و گردن توسط HNSCC ایجاد می‌شوند و میزان بقای بیماران مبتلا به HNSCC پیشرفته کمتر از ۲۵ درصد است که عمدتاً به دلیل مقاوم بودن آن به درمانها از جمله رادیوتراپی و شیمی‌درمانی است.
گفتنی است که تا به امروز، هیچ درمان هدفمندی وجود ندارد که ترکیب ژنتیکی را در نظر بگیرد.
پژوهشگران ۲۸ ژن را بر روی ۱۲ سویه از رده‌های سلولی سرطانی مقاوم در برابر شیمی درمانی آزمایش کردند که بر روی چهار رده سلولی که نیاز به بررسی بیشتر داشت، تمرکز کردند.
آنها همچنین از طریق یک «کتابخانه شیمیایی» که برای توسعه داروهای جدید استفاده می شود، بررسی کردند و دریافتند که ژن‌های NEK۲ و INHBA را می‌توان با استفاده از یک سم قارچی موسوم به Sirodesmin A و ترکیبی به نام Carfilzomib که از باکتری‌ها نشات می‌گیرد، سرکوب کرد.
در دو ژن از این چهار ژن(NEK۲ و INHBA) پژوهشگران توانستند از Sirodesmin A و Carfilzomib استفاده کنند تا سلول‌های سرطانی HNSCC را در هنگام درمان با داروی رایج شیمی‌درمانی سیس‌پلاتین تقریبا ۳۰ برابر آسیب‌پذیرتر کنند.
پژوهشگران امیدوارند با استفاده از Sirodesmin A و Carfilzomib که قبلاً در درمانها استفاده می‌شدند، بتوان آنها را مجدداً و برای تکمیل درمان به منظور سرکوب NEK۲ و INHBA و ارائه نتایج مؤثرتر شیمی‌درمانی، برنامه‌ریزی کرد.
موی-تک می‌گوید: این نتایج گامی امیدوارکننده برای بیماران سرطانی است که در آینده درمان‌های شخصی‌سازی‌شده بر اساس ژن‌ها و نوع تومورشان را دریافت می‌کنند که به آنها نرخ بقا و نتیجه درمانی بهتری می‌دهد.
انتهای پیام/
