اعیاد شعبانیه تجلیگاه فضائل خالق در  شمائل مخلوق

بنابراین “ماه شعبان تجلیگاه صفات خالق در صورت و سیرت مخلوق” است. مهمترین مظاهر مرآت آن “حقیقت و جلال در این سیرت و جمال” در ماه شعبان عبارت است از:

 سیرت عزتمندانه حسین بن علی (ع)

فضای تربیتی – انسانی حسینی؛ مظهر “تعبد صادقانه” در شاکله “نیت خالصانه” با ماهیت “مقاومت عزتمندانه” است.

زیست اجتماعی – سیاسی حسینی؛ مظهر “عزت جاودانه” در شاکله “غیرت مؤمنانه” است.

حیات مؤمنانه حسینی؛ مظهر “ولایت، خلافت، طهارت، مقاومت، رشادت و شفاعت” در شاکله “ولایت صالحانه” است.

 سیرت جوانمردانه عباس بن علی (س)

فضای تربیتی – انسانی عباسی؛ مظهر ‌”فداکاری صابرانه” در شاکله “وفاداری صادقانه” با ماهیت “متانت جوانمردانه” است.

زیست اجتماعی – سیاسی عباسی؛ مظهر “اطاعت عاقلانه” در شاکله “تعبد صالحانه” است.

فضای حیات مؤمنانه عباسی؛ مظهر “بصیرت، فتوت، مروت، شجاعت، فضیلت و کرامت” در شاکله “ادب خردمندانه” است.

 سیرت زاهدانه علی بن حسین (ع)

فضای تربیتی – انسانی سجادی؛ مظهر تبیین “زیست زاهدانه” در شاکله “نیایش‌های عارفانه” است.

زیست اجتماعی – سیاسی سجادی؛ مظهر “رویکرد عزتمندانه” در شاکله “روایت‌گری صادقانه” از نهضت عاشورا است.

حیات مؤمنانه سجادی؛ مظهر “لطافت، اطاعت، عبادت، سخاوت، فصاحت و بلاغت” در شاکله “مناجات خاشعانه” با ماهیت “عبادت خالصانه” ست.

 سیرت جهان آرایی حجت بن حسن (ع)

فضای تربیتی – انسانی مهدوی؛ مظهر “دادگری عادلانه” در شاکله “حکمرانی صالحانه” است.

زیست اجتماعی – سیاسی مهدوی؛ مظهر شگفت آورترین “انقلاب صالحانه” در شاکله فراگیرترین “حاکمیت حکیمانه” است.

حیات مؤمنانه مهدوی؛ مظهر “حکمت، نصرت، کفایت، برکت و سعادت” در شاکله “تمدن طبیه الهی” با ماهیت “حکمرانی عادلانه” است.

 سیرت کریمانه علی بن حسین (ع)

فضای تربیتی – انسانی علی اکبر؛ مظهر تبیین “سیرت نبوی” در شاکله “صورت حسینی” است.

زیست اجتماعی – سیاسی علی اکبر؛ مظهر “پایداری مردانه” در شاکله “فداکاری صادقانه” است.

حیات مؤمنانه علی اکبر؛ مظهر “متانت، شجاعت، سکینت، تربیت، فضیلت و نزاکت” در شاکله “ملکات کریمانه” است.

یافته راهبردی اعیاد شعبانیه در حقیقت آئینه “فضائل خالق در  شمائل مخلوق” و تجلی “سیرت انسان شایسته در صورت زمان بایسته” است که شاکله زمینه، زمان و مکان تجلی یافته است.

با این وجود:

اوج مقام حسینی در سوم شعبان تجلی؛ “تعمیق رضایت” در رابطه دوسویه بین “شهید و شاهد” است.

اوج مقام عباسی در چهارم شعبان تجلی؛ “تثبیت صداقت” در رابطه دوسویه بین “مأموم و امام” است.

اوج مقام سجادی در پنجم شعبان تجلی؛ “تفسیر بندگی” در مواجهه دو سویه میان “عابد و معبود” است.

اوج مقام علی اکبر در یازده شعبان تجلی؛ “جوان مؤمن انقلابی” در رابطه دو سویه میان “حق و باطل” است.

اوج مقام مهدوی در نیمه شعبان تجلی؛ “ترسیم عدالت” در رابطه دو سویه میان “مُنتَظِر و مُنتَظَر” است.